Pakery iniekcyjne

Do najskuteczniejszych technik uszczelniania pęknięć w konstrukcji należy iniekcja ciśnieniowa. Przeprowadza się ją w różny sposób. Na wybór konkretnego rozwiązania wpływa szerokość szczeliny i rodzaj aplikowanej substancji. Przy iniekcji ciśnieniowej, którą zaleca się przy usuwaniu rys i spękań na powierzchniach pionowych oraz poziomych, stosuje się pakery iniekcyjne.

To branżowe określenie iniektorów, czyli pakerów służących do wtłaczania substancji uszczelniającej do wywierconych w konstrukcji otworów podawczych. Jeden koniec pakera, tj. jego główkę, podłącza się do pompy iniekcyjnej. Służy do tego część nazywana kalamitą, która występuje w odmianie płaskiej i stożkowej. Drugi koniec pakera umieszcza w otworze albo na powierzchni ściany bądź stropu. Sposób montażu iniektora jest kryterium dzielącym pakery iniekcyjne na te pod odwierty i przyklejane. Natomiast te pierwsze dzielą się jeszcze na iniektory śrubowe i wbijane. Pakery śrubowe wkręca się do odwiertu.

Pod wpływem generowanego przez pompę ciśnienia gumowa część wentyla trwale przylega do ścianki otworu. Iniektory wbijane umieszcza się w otworze w sposób, jaki sugeruje ich nazwa. W tym przypadku zakotwiczenie jest kwestią stożkowatego kształtu i nacięć. Stosuje się je wtedy, gdy konstrukcja jest wystarczająco mocna, by skompensować uderzenia powstające w trakcie wbijania.